Washington’da İsrailli diplomatlara yönelik düzenlenen eylemde iki diplomatı öldüren ve iki kişiyi yaralayan Elias Rodriguez’in yazdığı manifesto, gazeteci Ken Klippenstein tarafından yayınlandı. Manifestoda, “Aaron Bushnell ve diğerleri bu katliamı durdurmak umuduyla kendilerini feda etti. O fedakarlıklar boşuna değildi” ifadeleri yer aldı.
“Bunun Olmasına İzin Verenler, Filistinlilerin Affını Asla Hak Etmeyecek”
Rodriguez’in kaleme aldığı metinde şu ifadeler dikkat çekti:
“Halintar, şimşek ya da gök gürültüsü gibi bir anlama gelen bir kelimedir. İnsanlar bir eylemin ardından ona anlam kazandıracak bir metin arar; işte bu da böyle bir girişimdir. İsrail’in Filistin’e karşı işlediği vahşet, tanımı aşan boyutlarda. Bu vahşetleri çoğunlukla videolarla izleyerek öğreniyoruz – bazen canlı yayınlarla. Haftalar boyunca hızla artan ölü sayısının ardından, İsrail ölüleri sayacak kapasiteyi bile yok etti. Yazım sırasında Gazze Sağlık Bakanlığı, travmatik şiddet sonucu katledilen 53 bin kişiyi kayda geçirmiş durumda. En az on bin kişi enkaz altında, binlercesi önlenebilir hastalıklar ve açlık nedeniyle hayatını kaybetti; on binlercesi ise İsrail ablukası yüzünden açlık tehlikesiyle karşı karşıya. Bütün bunlar Batılı ve Arap hükümetlerinin işbirliğiyle mümkün oldu. Gazze Enformasyon Ofisi, enkaz altındaki on bin kişiyi kendi ölü sayısına ekliyor. Yemen’de yıllarca ‘birkaç bin’ denilen ölü sayısının aslında 500 bin olduğu ortaya çıktı. Bu rakamlar kasıtlı olarak küçük gösteriliyor. 100 bin ya da daha fazla insanın öldüğüne dair tahminlere inanmakta zorlanmıyorum. Bu yılın Mart ayından bu yana, ‘Koruyucu Hat’ ve ‘Dökme Kurşun’ operasyonlarının toplamından daha fazla insan katledildi. Paramparça olmuş, yanmış bedenlerin ne kadarının çocuk olduğunu söylemeye gerek yok. Bizler – bunun olmasına izin verenler – Filistinlilerin affını asla hak etmeyeceğiz. Onlar da bunu bize net bir şekilde ilettiler zaten.”
“Hiç Bu Kadar Çok Amerikalı Siyasetçi, Filistinlilerin İnsan Olduğunu Kabul Etmek Zorunda Kalmamıştı”
“Silahlı bir eylem, illa ki askeri bir hamle değildir. Genellikle bir tür tiyatro, bir gösteridir. Soykırımın ilk haftalarında yapılan şiddet içermeyen protestolar bir dönüm noktası gibi görünüyordu. Daha önce hiç Batı’da bu kadar çok insan Filistin için sokaklara dökülmemişti. Hiç bu kadar çok Amerikalı siyasetçi, retorik de olsa, Filistinlilerin insan olduğunu kabul etmek zorunda kalmamıştı. Ancak bu söylemlerin pratikte bir karşılığı olmadı. İsrail, ABD’nin kendisine sağladığı dokunulmazlığı kullanarak soykırımı sürdürüyor. Kamuoyu, bu apartheid devletine karşı tepkili, ancak ABD hükümeti bunu umursamıyor: ‘O halde kamuoyuna ihtiyacımız yok’ der gibi davranıyorlar. Aaron Bushnell ve diğerleri, bu katliamı durdurmak umuduyla kendilerini feda etti. Devlet bize onların çabalarının boşuna olduğunu hissettirmeye çalışıyor. Gazze için direnmenin, bu savaşı kendi topraklarımıza taşımanın anlamsız olduğunu göstermek istiyorlar. Onların bu oyunu kazanmasına izin veremeyiz. O fedakarlıklar boşuna değildi.”
“Katliamı Destekleyenlerin Cezasızlık Hissi Bir İllüzyondur”
“Hükümet yetkililerinin bu katliamı desteklerken hissettikleri cezasızlık duygusu, bir illüzyondan ibarettir. Bu cezasızlığı en yoğun şekilde yaşayanlar, soykırımcılara en yakın olanlarımızdır. Guatemala’da Maya halkına yönelik soykırımdan kurtulanları tedavi eden bir cerrah, bir gün ameliyat ettiği hastanın, silahlı adamlar tarafından ameliyathanede vurularak öldürüldüğünü anlatmıştı. En kötüsü, o katilleri yıllar sonra sokakta özgürce dolaşırken görmekti.”
“Başka bir örnekte, vicdanlı bir adam, Vietnam katliamının sorumlusu Robert McNamara’yı feribottan denize atmaya çalışmıştı. McNamara’yı gülerek otururken görünce, dayanamadı. Ona, ‘Tarihimi umursamıyorum, burada rahatça oturup içkimi yudumluyorum, sen de buna katlanacaksın’ tavrını yediremedi. McNamara’yı suya atmayı başaramadı, ama saldırgan, ‘Onu dışarı çıkardım, ikimiz baş başa kaldık. O anda tarihi o kadar da sağlam görünmüyordu’ demişti.”
“Bu Eylem Anlamlı ve Akla Yatkındır”
“Soykırıma karşı olan bizler, faillerin insanlıktan çıktığını söyleyerek bir rahatlama hissediyoruz. Ancak insanlık dışılık dediğimiz şey aslında sıradan bir durumdur. Bir katil aynı zamanda sevgi dolu bir ebeveyn, saygılı bir evlat olabilir. İnsan olmak, hesap vermekten muaf tutmaz. Bu eylem, 11 yıl önce ‘Koruyucu Hat’ operasyonu sırasında yapılsaydı da ahlaki açıdan haklı olurdu. O zamanlar birçok Amerikalı için böyle bir eylem delice görünürdü, ama bugün anlamlı ve belki de tek mantıklı seçenek gibi duruyor.”
“Sizi seviyorum Anne, Baba, küçük kardeşim, tüm ailem ve sen, O. Filistin’e özgürlük!”